بایگانی ها

شخصی است که احتمال تحقق خطر یا خطرات مشمول بیمه نامه برای او، موجب انعقاد بیمه نامه گردیده و مشخصات نامبرده در بیمه نامه ذکر شده است.

بیمه شده عمر شخصی است که خود یا ذینفعانش از سرمایه یا مستمری عاید شده از این بیمه (درصورت حیات یا درحالت فوت شخص بیمه‌ شده) استفاده می برند. با توجه به این که این نوع بیمه بر پایه سن و وضعیت جسمانی و بیماری بیمه شده قیمت گذاری می‌شود. کسب اطلاعات کامل از بیمه شده بخصوص در بیمه های که فوت بیمه شده عامل تعهد است از ملزومات است

بیمه نامه ای است که همزمان تعدادی از کارکنان یا کارگران یک سازمان را تحت پوشش قرار می دهد. این نوع بیمه معمولا در گروه های کارفرمایی و کارگری رایج است و کارفرما، کارگران را به میزان چند برابر حقوق آنان ، بیمه عمر به شرط فوت می کند.

بیمه عمومی، (به انگلیسی: General insurance) انواع مختلف بیمه شامل بیمه اتومبیل، بیمه اموال، بیمه خانه و بیمه اتکایی، به غیر از بیمه عمر را در بر می‌گیرد، که مفهوم آن پرداخت مبلغ تعیین شده در قرارداد میان بیمه‌شونده و کارگزار بیمه در زمان بروز وقایع خاص است. به طور معمول بیمه عمومی شامل بیمه خودرو و بیمه خانه می‌باشد.

بیمه گر شخصی است حقوقی که در مقابل دریافت حق بیمه از بیمه گذار تعهد جبران خسارت و یا پرداخت وجه معینی را در صورت وقوع حادثه به عهده می گیرد در ماده 31 قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری چنین آمده است :
عملیات بیمه در ایران بوسیله شرکتهای سهامی عام ایرانی که کلیه سهام آنها با نام بوده و با رعایت قانون و طبق قانون تجارت به ثبت رسیده باشند انجام خواهد گرفت.

بیمه مشترک، (به انگلیسی: Co-insurance) از اصطلاحات و ضوابط مربوط به بیمه می‌باشد و عبارت است از اجتماعی بین بیمه‌گر و بیمه‌گذار که بمنظور پوشش مورد بیمه، هر یک به نسبت معینی، پس از احتساب کاستنی‌ها، تقسیم ریسک می‌نمایند.

قرارداد بیمه
عبارت
است از نوشتاری که بین بیمه‌گر و بیمه گزار با درج جزئیات پذیرش‌های دو طرف مانند، پوشش های درخواستی بیمه گزار، استثنائات و محدودیتها، شرایط ایجاد و پرداخت خسارت و سایر جزئیات متناسب مورد پذیرش بیمه‌گر و بیمه‌گزار در آن نوشته شده است. یک قرارداد بیمه‌ای بسته به نوع گروه بیمه‌ای به واسطه تعداد مورد بیمه/ بیمه شده یا مدت زمان قرارداد، بیمه نامه ساده نامیده می شود.

بیمه‌گزار شخص حقیقی یا حقوقی است که طرف تعهد بیمه‌گر است و شخصی است که با پرداخت حق بیمه جان، مال و مسئولیت خود و یا دیگری را برای مدت مشخص و معینی تحت پوشش بیمه قرار می‌دهد.
ماده 5 قانون بیمه مقرر می‌دارد: بیمه‌گزار ممکن است اصیل باشد یا به یکی از عناوین قانونی نمایندگی صاحب مال یا شخص ذینفع را داشته یا مسئولیت حفظ آن را از طرف صاحب مال داشته باشد.

بیمه‌نامه سندی است که با توجه به قانون و مقررات بیمه و با توجه به پیشنهاد بیمه‌گذار و موافقت بیمه‌گر تنظیم شده و از طرف بیمه‌گر در اختیار بیمه‌گذار قرار می‌گیرد در بیمه‌نامه حدود وظایف و تکالیف و تعهدات طرفین تحت عناوین شرایط عمومی شرایط پیوست و شرایط خصوصی تعیین می‌گردد.
ماده سه قانون بیمه در ایران مقرر می‌دارد امور ذیل باید به طور صریح در بیمه‌نامه قید شود. تاریخ انقضای قرارداد، اسم بیمه‌گر و بیمه‌گذار، موضوع بیمه، ابتدا و انتهای بیمه، حادثه و یا عملی که عقد بیمه به مناسبت آن به عمل آمده است حق بیمه، میزان تعهد بیمه‌گر در صورت وقوع حادثه.