بایگانی ها

خسارت عبارتست از زیان وارده به مورد بیمه که در نتیجه وقوع حادثه ایجاد می‌شود و جبران آن در تعهد بیمه‌گر می‌باشد در بعضی موارد تعهد بیمه‌گر ممکن است بدون وقوع حادثه نیز تحقق پیدا کند مانند پرداخت سرمایه بیمه در انتهای مدت در صورت حیات بیمه شده (در بیمه عمر و پس‌انداز) و یا برقراری مستمری بازنشستگی و نظایر آن.

در هر شرکت بیمه‌ای بخشی از ذخایر خسارت مربوط به تعداد ادعاهای ناشناخته خسارتهای آتیمی باشد که شرکت بابت تعهدات بیمه‌ای خود با آن روبرو است. بنابراین محاسبه و تعیین این خسارت ناشناخته یا به عبارت دیگر، خسارت معوق از اهمیت بسزائی برخوردار است. همواره وقفه ایجاد شده از زمان وقوع حادثه منجر به خسارت و ایجاد تعهد مربوط به پوشش‌های بیمهای تا زمان پرداخت و تسویه خسارت برای یک پرونده یا گروهی از پرونده های باعث ایجاد خسارت معوق می شود. بنابراین خسارت معوق تابعی از زمان ایجاد حادثه و زمان پرداخت خسارت یا زمان پرداخت خسارت دیگر است. همچنین برای شناسائی بهتر خسارت معوق، شناسائی زمان اعلام خسارت نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. با توجه به بازه زمانی گزارش معوق یا ماهانه بوده یا سالانه که بیشتر سالانه مد نظر است.

خطر به امری گفته می‌شود که در صورت وقوع آن بیمه‌گر موظف به انجام تعهد خود می‌گردد مثل آتش‌سوزی، سیل، سرقت، سقوط هواپیما، تصادف اتومبیل، فوت انسان و نظایر آن.
مشخصات خطری که قابل بیمه شدن می‌باشد به شرح زیر است:
الف) محتمل‌الوقوع باشد (حتی‌الوقوع نبوده و وقوع آن غیرممکن نباشد)
ب) خارج از اراده بیمه‌گذار اتفاق افتد (عمدی نباشد)
ج) از نظر حرفه بیمه‌گری خطرات باید پراکندگی داشته و متجانس باشند در ضمن بیمه آنها به قدر کافی عرضه شود.

خلق پول روندی در علم اقتصاد است که طی آن نقدینگی یک کشور یا منطقه ی پولی (مانند منطقه یورو) افزایش می یابد. یک بانک مرکزی می تواند با خریدن منابع مالی یا قرض دادن به مؤسسات مالی به اقتصاد پول جدید وارد کند (که به سیاست پولی انبساطی مشهور است). آنگاه قرض دادن پول توسط بانک تجاری این پول پایه را از طریق بانکداری ذخیره کسری زیاد می کند و منجر به بسط پول گسترده (پول نقد و سپرده دیداری) می گردد.

خود بیمه‌گی، (به انگلیسی: Self Insurance) از روش‌های مدیریت ریسک است، که در آن موسسه‎‌ای که با تجمع و گردآوری سرمایه و منابع مالی خود، کار مقابله با عواقب ریسک‌های مالی يا جبران خسارت‌های خود را، به دوش می‌گيرد.

خودپَرداز که گاه زودپرداز، عابر بانک و آنی بانک هم نامیده شده دستگاهی الکترونیکی است که به مشتریان بانک این امکان را می‌دهد تا در هر زمان دلخواه به‌وسیلهٔ قراردادن کارت خاصی در دستگاه و وارد کردن یک گذرواژه از حساب خود پول دریافت کرده یا تراز حساب بانکی خود را وارسی کنند بدون اینکه نیاز به شمارشگر انسانی باشد. بسیاری از خودپردازها نیز به امکان واریز پول یا چک، جابجایی پول میان حساب‌های بانکی و حتی خرید تمبر را برای مشتریان فراهم می‌کنند. در ایران اغلب دستگاههای خود پرداز به شبکه شتاب متصل هستند. شبکه شتاب امکان برداشت و مشاهده موجودی را برای دارندگان کارتهای بانکهای عضو این شبکه از همه خودپردازها فراهم می‌آورد. در ایران می‌توان از طریق دستگاههای خودپرداز اقدام به پرداخت قبض‌های خدمات عمومی نظیر آب، برق و تلفن نمود.